میگن تو سفره که میشه آدم‌ها رو شناخت و به ذاتشون پی برد! سفرش اگه کویر باشه علاوه بر نکات مذکور آدم با ماتحت افراد هم آشنا میشه! یه سفر سه روزه پیش اومد واسه کویرنوردی و متعلقات! ماهم که تا اسم کویرو شنیدیم در ماتحتمون شادی ریزی ایجاد شد البته طوری که به غنا نزدیک نباشد و به حرام افتیم!! کلوم تو دهن بنده خدا منعقد نشده گفتم ها!ملومه که میام! پشت بندش هم جوری که ریا نشه! گفتم کاری داشتین بگینااا تعارف نکنین!! اما بازم بنده کاری نکردم و مجموعا غیر از کیسه‌خواب و لباس‌هایی که برداشته بودم و مایو و حوله(اینا رو هم مدیون تجربه دفعه قبلم هستم)! یه شورت و متعلقات مربوطه‌اش رو که به خودم وصل بود رو با خودم برداشتم!
شب قبل سفر دنده‌های من جابجا شد از بس که تو تختخواب از ذوق، خر غلت میزدم و خواب در چشمان خرم تی تاپ میخورد! تا صبح علیرغم خستگی، چشم‌هایم به خوردن تی‌تاپ مشغول بودند.
صبح رفتن قرارمون در چندکیلومتری شهر و در مسیر حرکت بود. از جبر ماجرا باید ساعت 7 اونجا می‌بودیم که البته با تاخیر کمی حدودا یک ساعت!!! اونجا رسیدیم. ماهم به خیال اینکه مطابق با سری قبل خرمون رو زودتر از 9 زین نمی‌زنیم خرامان خرامان رفتیم و با قلبی مطمئن رفتیم باک ماشینو خرخورش کردیم که مثلا خوب الان دستمون هم جلوئه اینا تازه باید برن بنزین هم بزنن!! اینکه وارد یه محوطه بشی که 17 تا ماشین آفرود و نزدیک پنجاه وشش یا هفت نفر چشم به ماشین شما دوختن که کی نزول اجلال! میکنین و قدم بر سیه چشمانشون میزارین چه حس و حالی داره بماناد، بماناد دیگه!!
طبق معمول یه سری از سران اومدن و گفتن توصیه‌های ایمنی را به هیچ جایتان حواله ندهید و گوش فرا گیرید و از این دوستان هم اشارت به یک انگشت! که به خارجی یعنی اوکی تو خوبی تو خوبی! اصلا از همون اول معلوم بود همه این سرانو دوست دارن و بهشون محبت می‌ورزن. برنامه تدارک دیده شده بسیار پیچیده و از این قرار بود: یه ماشین از جلو حرکت میکنه و بقیه دنبالش! البته یکم الگوریتم بهینه سازی شده بود و یه ماشین هم از عقب حرکت می‌کرد که راستای حرکتمون به درستی هدایت بشه! خدایی که کارشونم خیلی سخت بود حواسشون باید به 16تا ماشین دیگه می‌بود که اگه خدای ناکرده یکی قضای حاجت معده رو لبیک بگه اینا هم با اینکه کاه و کاهدون از خودشون نبود به هوای اون ماشین باید تماشاگر مستند لایحه دوفوریتی مجلس یا حتی سه فوریتی دولت و بحث و بررسی در چرایی ماجرا می‌بودند. حالا اینکه در صحت اجرای لایحه مداقه لازم انجام میشد یا اصلا دخالتی صورت می‌گرفت بی‌خبرم اما چیزی که خیلی ازش ناراحت بودند وجود لایحه‌های بسیار زیاد بود( تقریبا هرده دقیقه یکبار) که به تائید دوستان ما می‌رسید و برای اجرا در اختیار مجریان قانون قرار می‌گرفت.
وعده نهار و شام روز اول با خود تور بود و فقط دو روز بعدی رو باید خودمون تدارک میدیدم!! تقریبا بعد از هفت-هشت ساعت حرکت، ساعت 3 بعدازظهر به مقصد اولیمون برای صرف نهار رسیدیم. مکانی که برای صرف نهار درنظر گرفته شده‌بود یک هتل بود! دوستان من که هیچ فرصتی برای عکاسی رو از دست نمی‌دادن شروع به عکاسی کردن و اگه از دور به هرکدوم از این متجسمان عینی هنر نگاه کنی، گمان تو را بر‌می‌دارد که برنده امسال بهترین عکس هنری جهان یکی از این‌هاست، بعد کافی است ازشان بخواهی از تو عکسی بگیرند مثه پیامبر که پرنده‌ها روتیکه تیکه می‌کرد و سرکوهی میزاشت و بعد زندشون می‌کرد اینجا هم نیاز بود یکی تیکه‌های بدنتو که هرکدوم سرکوهی و توی یک عکس مجزا افتاده رو سرهم کنه و سر آخر هم یه چیزی بهشون بچسبونه تا لااقل یه دونه عکس سالم داشته باشی!
بعد از صرف نهار به سمت محل اسکانی که برای اقامت شبمون درنظر گرفته شده بود حرکت کردیم! اسکانمون در نزدیکی یک چشمه آبگرم بود منتها به دلیل کثیفی آب، شنا به روز بعد موکول شد. سوئیت‌های اقامتیمون کلا 3 تا تخت داشت و وقتی من اینهمه خوشبختی رو با هم یکجا دیدم که ماشین ما سه سرنشین داشت و سه تاهم تخت داشتیم یه چیزی تو درونم گفت شکر نخور!! و من هم نخوردم چون بلافاصله ده نفر دیگه بهمون اضافه شدن و شدم مرد شکرنخورده! من و دوتا دوستم رفتیم رو تختا! ده تای دیگه رفتن رو سر قبر مادرترزا! رو هوا رو فضا!!آب با چیپس!! میخوردن و بر نفوذشون به اعماق دنیا افزوده میشد! باید اینو به ناسا توصیه کرد اینهمه هزینه متحمل نشه! ده نفر اونور داشتن عربده میزدن من تو خواب خرغلت میزدم! اما دو دوست دیگم خوابشون نبرد. واسه صرف شام منو بیدار کردن که اگه صرف شام نبود کوالا* هم نبود! از قسمت صرف شام که خب سورچرانی با یک دیزی و پر شدن شکم تا خرخرمون بود! سوت چرونی هیپوتالاموس هم با یک سابووفر و آسفالت شدن مغزمون هم تا پرده سماخ بود! صدای آهنگ برای یک تالار 300 نفره توی یک ماشین 4 نفره پخش میشد! هرآن احساس می‌کردم الانه که گوشت توی دیزی زنده شه! میکروفنو برداره و شروع به خوندن کنه!
به سوئیت‌های محل اقامتون که رسیدیم تازه فهمیدم که ساسات سور رو اینا تا سر شمع کمرشون کشیدن. به نظرم اگه اینائی که مداوم وسط میرقصن رو ببرن جای بازیکنای فوتبال بزارن لااقل از لحاظ بدنی کم نمی‌آرن! توی عروسی‌ها یه سری رو باید به زور بیاری وسط اینجا یه سری رو بزور از وسط کشیدیمشون کنار!
قرار بر این بود که صبح ساعت 5 برای استفاده از آبگرم بریم. ما جزو اون دسته از آدم‌ها بودیم که چون تختا رو اول دیدیم حق هسته‌ایمون بود که بریم شب رو اونا بخوابیم! البته گاهی همه هدف‌ها جلوی تیر تو نیست و یه سنگی بی‌هوا خودشو پرت میکنه و میگه سرت سلامت و میاد رو تخت میخوابه! میشیم چارنفر روی سه تخت! تو خواب و بیداری بودم که یکی به گوشی بچه‌ها زنگ زد! گفت بابام فوت شده حالم گرفتس بیا بریم شنگول شیم! حبه انگورشیم! این هم‌اتاقی ماهم گفت خدا بیامرزش! کویرم! ده ثانیه از تماسش نگذشته بود به یکی دیگه از بچه‌ها تو اتاق زنگ زد و همین تقاضا رو داد! منم داشتم مزه بالشت رو برای اولین بار زیر دنونام احساس می‌کردم! اگه تو شرایط مشابه قرار گرفتین توصیه میشه! جواب میده!
ساعت حوالی 5 بود که بیدار شدیم! توی گرم نگه داشتن لحافت و رفتن به استخر آبگرم شک به دو بودیم! شدیم سه تا و رفتیم! گفتیم هرچی باشه سنگ مفت و گنجشک دونه‌ایی سه هزار تومن! سرصبحی یه بارون خفیفی اومده بود کفشام کاملا خیس شده بودن دمپایی جایگزین شد و کفشا رو گذاشتمشون رو بخاری نفتی تا خشک شن!
محوطه آبگرمش شامل یک استخر با آب بسیار تمیز و گرم و تعدادی دوش و دو استخر آب سرد بود! در قسمت‌های مختلف با حداکثر فونتی که میشه تو آفیس نوشت، زده بودن که به علت عمق کم استخر شیرجه نزنین!! از دوستان به یک دیدن و به یک حوالت دادن!!به انگشت اشاره‌ایی! بچه‌ها نه تنها شیرجه میزدن که دورخیز می‌کردن و به سمت بالا میپردن و فرود می‌اومدن! یکی از دور میدید و استایل زیبای دورخیز و به بالا پریدنشو تماشا می‌کرد با مسابقات المپیک اشتباه می‌کرد اما همینکه صدای تماس ارتماسی شکم با آب رو می‌شنیدی متوجه لایحه !! دوفوریتی طرف در اجرای این شیرجه می‌شدی!! یکی از همسفران هم که از لحاظ وزنی به فیل طعنه می‌زد تصمیمش بر این قرار گرفت که دیگران رو از لذت تماشای شیرجه خودش محروم نکنه! اگه دوبار دیگه می‌پرید اون روز باید استخر تعطیل میشد! نصف آبشو با یک شیرجه خالی کرد! بچه‌ها به شیرجه در استخر آبگرم قناعت نکردن و با دیدن شیرجه یکی از بچه‌ها توی استخر آب سردی که به صورت دایره و با شعاع یک متر و عمق 1.5 متر بود خشتکم بادبان شد که الان سرش به سنگ میخوره! ولی گویا اینا سرشون به کلوخ هم نمیخوره چه برسه به سنگ! درحین شنا دوستان به من و دو دوست دیگم بخاطر تاخیرهای پیش آمد کرده عنایات زیادی داشتن و مقداری از تخلیه آب استخر رو به من سپرده بودن که تا توان در بدنم بود مقابله کردم! به عبارت بهتر با تمام توانم فرار کردم!
برای صبحانه به سوئیتامون برگشتیم. ما سه نفر که صبحانه جدائی برداشته بودیم مشغول شدیم! بقیه هم ده نفره مشغول شدن! نوناشون رو گذاشته بودن رو کفش من تا گرم بشه! اومدم یکم کفشمو زدم کنار تا نونشون تمیز بمونه! تو زندگی هر آدمی یه استانداردی هست برای کثیف خوری و قپی اومدن که اصن همه چی باید کثیف باشه و سوسول نباش! اما وقتی از جلو از نزدیک استاندارد دوستان رو دیدم! دست به فنگ خبردار! الله‌اکبر! خشتک سردار! چاقویی که دیشب یکی از بچه‌ها موهای زائدشو کوتاه می‌کرد گذاشتن تو قالب پنیر و عشق آغاز شد!!
تا جم وجور کردیم که به سمت کویر راه بیفتیم 8 شد ولی یه خبرنگار که از قرار راهنما بود اومد تا از ما گزارش بگیره و تا 9 زمان کش اومد. توی مسیر یه دست اندازی به ما دست اندازی کرد ولی انگشت نکرد! فقط فلش دوستم خراب شد و اتصالش دچار مشکل شد! من با کمال میل فلشمو دادم و دیدم دیازپام ده خوراندند خلق را!!! همه آهنگام پیانو و ویالن کلاسیک دیگه خفنش یانی بود که خب بدرد شرایط مادی معنوی جبهه‌های ریگ علیه کاپرا(ماشینمون کاپرا بود) نمی‌خورد!! دوتا دونه اهنگ از کتی پری داشتم همونا پخش میشد اینقد پخش شده بود که انگشت کوچیکه پام هم قابلیت خوندن آهنگو داشت!
وارد یه محوطه‌ایی به نام پلور شدیم که چندین هزار هکتار بود. محیط‌بانی پلور اومد برامون صحبت کرد و درمورد پوشش گیاهی منطقه و وضیعیت جغرافیایی و اینکه اگه گم شدین شتراهم نمی‌تونن بهتون کمک کنن صحبت شد!
یکی از قابلیت‌های مورفی وجودم اینه که علاوه بر اینکه کنار دریا با یک آفتابه آب باید برم توی کویر هم باید یک چتر همراهم باشه! شب قبل یه بارونی گرفته بود که تموم ریگهای توی کویر خیس شده بود و حرکت توی ریگ‌ها سخت بود مثل اینکه چندین سال بوده بارون نمی‌باریده ما رفتیم بارون بارید!! از اینجا به بعد شما گمان کن یه خرو مدت زمون زیادی گشنه نگه داشتی و بعدش یه آخور پر علف میزاری جلوش!!! سافاررررررررررری و کویر و گاز و ویراژ و دنده!!!
وارد یه محیط ریگزار وسیعی شدیم و بچه‌ها همه حرف‌های محیط بان و سران رو به موهای زائد بدنشون حواله دادن و جائی که قرار نبود ویراژ دادیم و از ماشین سران جلو زدیم و و کلاٌ حاشا وکلا از این فتنه‌ها که در سرماست! بعد کلی چرخ زدن و گلعذاری زین ریگزار جهان که مارا بس نبود و هزار باده ناخورده که در رگ‌های دوستان جریان داشت متوجه دور شدن ماشین سران به حال ویش مامانمیناااا و قهروار شدیم! این دوستان تاک خورده عقب گرد کردن و به سمت ماشین سران روان شدیم! بعد از طی یک مسیر ناهموار و ریگزار بین چندتا تپه شنی در وسط بیابون توقفی کردیم! البته این توقف گویا فقط شامل حال ما میشد! یک ماشین از این تپه می‌رفت بالا اون یکی از یه تپه دیگه میومد پائین یکی رفت مثه خر تو ریگ گیر کرد و اومدن با یه ماشین دیگه کشیدنش اون یکی صفحه کلاچش در نتیجه استفاده نکردن از آنچه خداداد بصورت آکبند در مغزش قرار داشت خورد شد! با ماشینش تلاش در طی مسیری داشت که شتر به اون راه قدم نمیذاشت و ابا می‌کرد! بنده خدا سران هم میکروفن به دست آقا، جمشید! و بچه‌ها بیشتر کم میشدن! سران هم بی خیال شدن و مسیر رو به سمت مقصد بعدی برای نهار ادامه دادن! ما شاگرد مثبتای جلو میز نشین سران پشتشون راه افتادیم و از منطقه ریگزار خارج شدیم و به سمت یک کاروانسرای قدیمی راه افتادیم!
در کاروانسرا یک توقف کوتاه نیم ساعته داشتیم و بعد به سمت مقصد اصلیمون که اقامتگاه شبمون هم شد حرکت کردیم! تقریبا بعد از مسافت کوتاهی وارد ریگزارهای بصورت تپه‌های شنی شدیم! به محض ورود ماشینمون گیر کرد و متوجه شدیم رانندگی رو باید بزاریم کنار بریم خر داغ کنیم! بیلو برداشتیم و با شعار یالله زور بزن و عر نزن ماشینو هل دادیم افاقه نکرد! از تسمه استفاده کردیم و اینجا بود که عمود شد! شاخ روی سرمو میگم که با شکستن گیره تسمه در زمینه کیفیت، ماشین چینی انگشت را در چشم و سایر اعضای استکبار می‌کرد! به هر زحمتی بود از پشت ماشینو با تسمه کشیدیم و بلافاصله گاز دادیم گیر کردیم! یکی از سران اومد و پشت رل نشست و از هرچی تپه بود طی طریق کردیم و هی ماشینایی رو میدیدیم که پشت سرهم گیر میکردنو ماهم بهشون میخندیدم. در همین اثنا بود که یکی از ماشینایی دودیفرانسیل (رونیز)! دیفرانسیل عقبش پاره شد و گروهی از سران برای تعمیر دست به آچار شدن. بعد از کلی بالا پائین رفتن که در یک محوطه به شعاع یک کیلومتر تصمیم بر اطراق و صرف نهار شد!
برای صرف نهار، جوجه کباب! آماده شدیم و با صحنه غیر منتظره ایکه هیچ کس تو بین 60 نفرمون جوجه نیاورده بود مواجه شدیم! اینا همه با تجربه ما با درِ پیته! حالا بماناد که وقتی جوجه آماده شده رو از یخدون خارج کردیم با صحنه اختلاط جوجه با هرآنچه در یخدون بود مواجه شدیم! هنگام صرف غذا هم متوجه شنزاری زیر زبونمون شدیم!
برای رسیدن به آرامش درونی فقط نیاز نیست که یارت در کنار سرت باشه! نیازه که عکس العمل به موقع داشته باشی! و هرموقع بدنت لازم به اجابت داشت لبیک گویان آفتابه دست گیران با شعار ما کود میدیم تو سود بده! به سمت افق رفته و محو بشیم! حالا اینکه بری و محو بشی و بعد از اینکه فاصله قانونی رو از لحاظ دید رعایت کردی ببینی ماشینی که ذکر شد و دیفرانسیلش پاره شده پشتته! و فشارها از همه طرف تو رو احاطه کرده! خب مجبوری بازم بری عقب تر که دیده نشی!
شب ، سکوت ، کویر! شام رو که خواستیم آماده کنیم یکی از کپسولها آتیش گرفت و با کمک بچه ها آتیش خاموش شد! شام نخورده سر بر بالین نزاشتیم و یکی از بچه ها شامشو با ما قسمت کرد! بعضیا خیلی مردن! شب هنگام موقع لالا و کارای قبل لالا شد! بوسه بر آدمهای سبیل کلفت که نمی شه زد! اما خوب قسمت اجابت مزاجو کاری نمی‌شد کرد! هوای بسیار سرد سوز میاد و با آفتابه که تماما آبش دمای نزدیک به صفر داره راه بیفتی بری تو دل کویر! تمام جوارح وجودیم یخ زد طوری که نیم ساعت کنار آتیش خودمو گرم می‌کردم!
برای خواب آماده شدیم و هرچی لباس از شورت و مایو تا جوراب و لباس گرم داشتم تنم کردم که گرم بمونم! کیسه خوابم جوری بود که جلوی دهنم باز می‌موند! نصفه شب بود که یخ کردم از سرما! از جلوی دهنم سرما وارد بدنم شد و لرز تموم بدنمو برداشت! یکی از بچه‌ها ماشینشو روشن کرده بود رفتم و خودمو گرم کردم و بعدش اومدم تو چادر و با کیسه خواب خزیدم زیر پتوی بچه ها!
صبح و سرما و دل به دریا در کویر برای ادامه ماجرا! یه املت مشتی زدیم و زدیم به کویر اطراف چادر! یه جاهایی در بالا پائین شدنا توی مسیر راه ریگزار گیر میکردیم و بیل و تسمه به کارمون میومد! رونیز هم داشت پائین تو محوطه چادرا که کاملا صاف بود خر داغ می‌کرد! ویراژ میداد و توی مسیر صاف به تنهائی فقط گاز میداد! قرار شد برای تنها نموندن رونیز یک کل چهارصدمتری بین ماشینا گذاشته بشه! همه که آماده شدن! مسابقه فرمول یک بچه ها شروع شد و ماشین ما با رانندگی یکی از سران اول شد! یکی از بچه ها هم که عقده اش خالی نشده بود گاز دادن رو تا سر فیتله خریت ادامه داد ماشینو نتونس کنترل کنه و چپ کرد! بچه‌ها فقط قالب بدنه نداشتن وگرنه درحد صافکار ماشینو درست کردن و دونفر با کاپشن و کلاه مسئول آوردنش شدن! و به سمت مبدا روان شدیم!
*کوالا رو اگر واسه غذا بیدار نکنی از گشنگی میمیره
پ.ن: نوشتن متن بالای دوهزار کلمه برای من کار سختی بود!
