یه ساعت نه...دو ساعت نه...شیش ساعت میشینی هی حرف میزنی پشت سر هم نه با مقصود و منظور قبلی و نه اینکه شاید از طرف خیلی خوشت میاد و اینا...نه..حس میکنی اگه حرف نزنی دق میکنی..تنها میمونی اصلا یه حس خاصیه...میخوای که باشی میخوای که دیده بشی تو اون لحظه خاص شاید حرفاتون همش تکراری باشه اما اینکه صدا باشه اینکه یه حسه دلگرمی باشه خوبه ..صرفا خیلی وقتا تلویزیون به خاطر صداش تو خونه ما روشنه..یه تلفیقی از این حس و اینکه دوس داری شنیده شی...مهم نیس که طرفت کیه فقط  میخوای این حسو ارضا کنی

دو قطره اشکی که هیچ گاه نریخت...دق داد و نریخت

بچه ها گشنه بودن...ساعت 12 بود و پدر مدت ها بود که خانه نمیامد...زن لباس پوشید میخواست که مردانگی مردش را نشان دهد